War Tragedyٌ

فاجعه جنگ
دختر «ام هيبا»، هنگامي كه در عراق بود، دختري متعهد بود كه حجاب را رعايت مي‌كرد و در درس‌هايش بسيار جدي بود. اين دختر شانزده ساله، هر روز نماز صبح را پيش از رفتن به مدرسه نيز مي‌خواند.
به گزارش سرويس بين‌الملل «بازتاب» به نقل از «نيويورك‌تايمز»، همه اين داستان‌ها پيش از آن بود كه نظاميان، زندگي آنان را در بغداد تهديد كنند و ام‌هيبا و دخترش هيبا، مجبور به مهاجرت به سوريه در بهار سال گذشته شدند. در آنجا آنان شغلي نداشتند و بيماري ديابت پدر پير ام‌هيبا نيز شدت پيدا كرد.
ام‌هيبا از روي ناچاري و در پي توصيه‌هاي يكي از آشنايان عراقي، دخترش را براي كار به يك كلوپ شبانه براي خودفروشي برد.
او مي‌گويد: «ما عراقي‌ها مردم باعزتي بوديم، اما در جنگ همه چيزمان را از دست داديم، حتي شرفمان را».
براي همه كساني كه در دمشق زندگي مي‌كنند، چشم بستن بر خودفروشي پناهندگان عراقي در اين شهر، كار بسيار مشكلي است.
در مركز دمشق، هم مرداني هستند كه تبليغ تجارت خودشان را مي‌نمايند و زن‌هايي كه با لهجه عربي عراقي، مردها را به خوردن يك استكان چاي دعوت مي‌كنند.
شهرت راه دمشق به صيدنايا كه زماني به وجود زايران فراوان مسيحي و مسلمان مشهور بود، هم‌اكنون به فاحشه‌هاي عراقي تغيير يافته است.
بسياري از اين زنان و دختران، كه عده‌اي از آنان نوجوان هستند، جزو پناهندگان اخير عراقي‌اند. شماري از آنان به اين كار مجبور شده و يا فريب خورده‌اند اما بيشتر آنان مي‌گويند كه راه ديگري براي تأمين معاش خود و خانواده‌شان ندارند. اين گروه، يكي از نشانه‌‌هاي آشكار بحران پناهندگان عراق است كه در ماه‌هاي اخير در سوريه به حد انفجار رسيده است.
بنا بر آمار كميسارياي عالي پناهندگان سازمان ملل متحد، هم‌اكنون حدود 2/1 ميليون نفر پناهنده عراقي در سوريه زندگي مي‌كنند.
گزارش سازمان ملل در سال گذشته، نشان داد با توجه به اوضاع اقتصادي نامناسب اين پناهندگان، بيشتر دختران و زنان آنان به شدت نيازمند خودفروشي پنهاني از ديد اقوام و خانواده يا با آگاهي آنان هستند و در مواردي كه خانواده اطلاع دارد، عموما رئيس خانواده، مشتريان را به خانه مي‌‌آورد.
گروه‌هاي حقوق بشري مي‌گويند، با توجه به افزايش خشونت‌ها در عراق، جمعيت پناهندگاني كه بيشتر يك زن رياست آنان را بر عهده دارد و مردشان را در خشونت‌ها از دست داده‌اند، رو به افزايش است.
خواهر «مري كلود نداف»، از اعضاي «پيمان مراقبان خوب» در دمشق كه به پناهندگان عراقي كمك مي‌كند، مي‌گويد: «در يك محله كوچك، حدود 119 خانواده عراقي هستند كه رياست همه آنان را زنان بر عهده دارند. اين زنان كه برخي براي نخستين بار در خارج از خانه كار مي‌كرده، در كشوري زندگي مي‌كنند كه داراي درصد بيكاري بالايي است؛ بنابراين، تنها منبع درآمدشان را خودشان مي‌بينند.
به گفته خواهر مري، مثلا سه خواهر در يك خانه هستند كه هر سه به اين كار مشغولند و درآمد را براي بزرگ كردن بچه‌هايشان بين يكديگر تقسيم مي‌كنند.
بيش از سه سال پس از حمله آمريكا به عراق، فاحشگي عراقي‌ها در سوريه مانند هر خودفروشي ديگري ممنوع بود، اما «ديترون گونتر»، از مقامات دفتر دمشق آژانس پناهندگان سازمان ملل، مي‌گويد: دولت سوريه سرانجام سكوت خود را شكست. او مي‌گويد: «نگراني ما از بابت نوجواناني است كه به اين كار مجبور و يا حتي به سوريه قاچاق مي‌شوند كه در اين مورد مذاكرات ويژه‌اي با دولت سوريه انجام داده‌ايم كه گام بزرگي در اين راستاست».
«مونا اسد» از وكلاي زنان در سوريه مي‌گويد: تنها مشكل اين نيست. مدارس ما نيز لبريز شده، قيمت غذا و حمل‌ونقل افزايش يافته و ساختار لازم براي مبارزه با اين مشكلات وجود ندارد. هيچ اردوگاه يا مركز بهداشتي براي اين زنان وجود ندارد.
ماريا، يكي از زنان عراقي جواني كه در كلوپ‌هاي شبانه كار مي‌كند، مي‌گويد: پس از عراق من سرزميني ندارم و حتي حاضرم چهار دست و پا به كشورم بازگردم.
عده زيادي از زنان و دختران به مشتريانشان پيشنهاد مي‌دهند كه تنها در ازاي دويست دلار، هر جا بخواهند با آنان بروند.
صاحب كلوپ شبانه‌اي كه هيبا در آنجاست مي‌گويد: ما با مردم عراق همدردي مي‌كنيم. هر دختر، دست كم شبي پانصد ليره پيش ما دارد و نسبت به دختراني كه خانواده‌هايشان مشكلات حادتري دارند، بيشتر كمك مي‌كنيم.
ام‌هيبا نيز همدردي و كمك كلوپ‌داران را تأييد مي‌كند.
فاحشه‌هاي ارزان عراقي، سوريه را به مقصد محبوب توريست‌هاي علاقه‌مند به سكس از كشورهاي ثروتمندتر خاورميانه تبديل كرده‌اند و در اين ميان، فاصله زماني شش ساعته دمشق تا مرز عربستان با ماشين، مردان سعودي بسياري را به سوريه كشانده است.
اين در حالي است كه زنان ديگر مليت‌ها نيز مانند روس‌ها و مراكشي‌ها در سوريه كار مي‌كنند.
منبع: بازتاب